مدیر دیکتاتور یا مدیر کاریزماتیک؟

مدیریت یکی از بحث هایی که خیلی جای صحبت داره و یکی از چیزایی که دید درستی در مورد اون وجود نداره اینه که خیلی از مدیران دیکتاتور بودن رو با کاریزماتیک بودن اشتباه می گیرن که اینجا تفاوت هاشون رو می خوام بگم :

مدیران دیکتاتور :

ویژگی مشترک این مدیران حالت دستوری و نگاه به بالا به پایینی هستش که به نیروهاشون دارن، معمولا نیروها هیچ آزادی عملی ندارن ، همه چی حتی کوچیکترین چیزها باید با هماهنگی اونا انجام بشه و در غیر اینصورت جریمه و هزینه سنگینی به نیرو وارد می کنن تا تنبیه بشه ، فرد همیشه باید مطیع اون باشه ،یکی از نکات جالب توجه در این مدیران اینه اگر تصمیماتشون اشتباه باشه ، با اینکه نیرو هیچ قدرتی برای تصمیم گیری نداره و فقط اجرا کننده تصمیمات این فرد بوده ، نیرو رو مورد سرزنش قرار می دن ، ولی اگه تصمیم درست باشه، تصمیم خودشون بوده و بهش افتخار می کنن.

این مدیران در ذهنش خودشون این دید رو دارن که چقدر کاریزماتیک هستن و همه ی نیروها ازشون حساب می برن ولی در واقع این حساب بردن از جنس ترس هستش . این افراد اگر نیروهای خلاق و خوب هم به تیمشون اضافه شه ، با توجه به نوع مدیریتشون اینقد اصطکاک ایجاد می کنن که یا خلاقیت فرد رو کور می کنن و تلاش می کنن نیرو رو در هم بشکنن تا مطیع شه یا فرد در نهایت خسته میشه و ازون سازمان میره.در بلند مدت هم نیروهای خوب و با استعدادشون رو از دست می دن و یه سری افراد ترسو و ضعیف براشون باقی می مونه که فقط در حال تایید حرفای اونا هستن.

نتیجه اش هم این میشه که نیرو کاملا بی انگیزه میشه ، علاقه ای هم اگر به کارش داشته باشه به مرور از دست میده و حتی اگر مشکلی هم ببینه در سازمان یا بدونه تصمیم مدیر قطعا غلطه ،به خاطر دردسر هاش بیان نمی کنه و مطمئنا در آینده اون سازمان هزینه های زیادی رو متحمل خواهد شد.

مدیران کاریزماتیک :

مدیران دیکتاتور هم شاید به نوعی کاریزماتیک باشن ولی افراد منفوری از نظر نیروها به حساب میان و اون ابهتشون همونطور که در بالا گفتم به خاطر ترس نیروهاست.

اما یک مدیر کاریزماتیک به معنای درست کلمه فردی هستش که با نیروهاش ارتباط دوستانه و خوبی داره.محدودیت هایی برای خلاقیت نمی زاره، در کنار اینکه در کار جدیه ولی رو جنبه رفاقتش با نیروها کار می کنه و وقت می زاره ،علاوه بر اون شرایط توسعه فردی و پیشرفت نیروهاش رو هم فراهم میکنه. مهمترین نکته اینه که نیروهای زیر دست این مدیران، کارشون رو دوست دارن و با علاقه سرکار میان . این مدیران در بین نیروهاشون هم محبوب ان و معمولا نیروها نهایت تلاششون رو برای خوب انجام دادن کارها می کنن.

سازمان های که مدیران کاریزماتیک اما محبوب دارن، روال رو به رشدی معمولا طی می کنن و اگه درست پایه ریزی بشن به سازمان هایی بزرگ و موفق تبدیل خواهند شد.

 

-مطالب پیشنهادی بیشتر :

۱)برنامه نویسی،برون سپاری یا استخدام؟

۲)آگهی استخدام یا آگهی برده داری؟

۳)جلسات لعنتی وقت تلف کن